سبک ویکتورین

مبلمان ویکتوریایی:
این سبک مبلمان به نام ملکه ویکتوریا، ملکه انگلستان نامگذاری شد که سلطنت وی از سال ۱۸۳۷ تا ۱۹۰۱ ادامه داشت. سبک ویکتوریایی به شدت تحت تأثیر روکوکو و لویی پانزدهم بود و در نمونه های به جا مانده از آن، به تناسب های شدید ، پرداخت تیره رنگ، کنده کاری های پر نقش و نگار و تزییناتی از این دست بر می خوریم. سبک ویکتوریایی اولین سبک از مبلمان بود که به تولید انبوه رسید.
در مبلمان این سبک می توان منحنی های اغراق شده، تشک دوزی مجلل و کنده کاری های تزئینی را مشاهده نمود. اتاقی که به این سبک آرایش شده، معمولا نمایی پر و شلوغ دارد. مشخصه اصلی آن ایجاد حس غنی تر از سبک های فرانسوی در بیننده و تناسب های شدیدتر است.
مبلمان ویکتوریایی طرحی شکیل، منحنی و زیبا داشت، اما به گونه ای شکل گرفته که برای اتاقی شلوغ با قرنیزهای تزئینی و گل های برجسته رز در سقف اتاق متناسب به نظر برسد. استفاده از چرم ظریف با دکمه های الماس مانند، مبلمان را برای مردان مناسب می نماید، در حالی که خانم ها پارچه ای مخملی و ظریف را ترجیح می دهند.
اتاق های انگلیسی کوچک تر و سردترند و برای انطباق با شرایط آب و هوایی این کشور، اتاق ها به هم نزدیک تر آرایش می شوند تا حس گرم بودن محیط را به بیننده انتقال دهند. در مبلمان سبک ویکتوریایی از منحنی های عمیق استفاده شده و پایه های برگشته آنها با نمایی سنگین و توپی در قسمت فوقانی آغاز می شود. برای ساخت آنها از تخته های سنگین افقی استفاده شده و مشخصه اصلی آن کشوهایی با حالت استوانه ای یا برجسته در جلوی آنهاست.
معماری ویکتوریایی به طور خاص به معماری همان سال های سلطنت ملکه ویکتوریا اطلاق می شود. ولی تأثیرات این سبک در سالهای میانی و پایانی قرن نوزدهم به قدری وسیع بود که می توان گفت که اکثر بناهای این فرن به خصوص در انگلستان از معماری ویکتوریایی تأثیر گرفته اند. معماری ویکتوریایی تلفیقی از معماری سنتی اروپایی به علاوه الهاماتی از معماری خاورمیانه و آسیایی بود. در قرن نوزدهم به کارگیری فولاد در سازه ها،‌ تحولی بزرگ در معماری را فراهم کرده بود.